ŞARLMAN ‘IN SAKSON BASKISI VE WİDUKİND İSYANI (ZORLA HRİSTİYANLAŞTIRMA)

Şarlman…Widukind İsyanı…

Bugün sizlere hepimizin yakından tanıdığı, Avrupa tarihi için oldukça önemli bir şahsiyet olan Şarlman’ın din politikası kapsamında Saksonlar üzerine uyguladığı asimilasyon politikasını anlatacağız. Tarihi her yanıyla öğrenmek için bizi takip etmeye devam edin…

ŞARLMAN ‘IN SAKSONLAR ÜZERİNE UYGULADIĞI BASKI VE WİDUKİND İSYANI

Şarlman, Hristiyanlığı sahip olduğu toprakların dışına taşımaya oldukça kararlı görünmektedir. Papalık kurumuyla sıkı ilişkileri, Şarlman’ın birçok seferinin pagan ya da Müslüman halklar üzerine yoğunlaşmasını destekleyen bir etken olmuştur. Şarlman, topraklarında yaşayan tüm halkların Hristiyan olmasını istiyor, bir dini birlik kurmayı amaçlıyordu. Bu nedenle zorla Hristiyanlaştırma ve asimilasyon politikalarını dahi uygulamaktan çekinmemiştir. Hristiyanlık dininin yayılmasında sert politikalar bu devirden itibaren artmaya başlamış görünmektedir. Sıradaki hedefi ise putperest Saksonlar olmuştur.

Şarlman, Saksonları hem Frank kralına, hem Hristiyan Kilisesine tâbi olmağa zorlamak istiyordu. Bu yüzden bütün hür erkekleri, krala ve Hristiyan dinine sadakat yemini etmeye zorladı. Bunu, törelerine ve dinine oldukça bağlı olan Saksonların kolay kolay kabul etmeye niyeti yoktu. Dolayısıyla yıllarca süren çetin ve kanlı savaşlar meydana geldi.

Sakson ülkelerine yıldan yıla, hem vaftiz etmek için misyonerler hem de yağma yoluyla bezdirmek için askeri birlik gönderilmiştir. Şarlman bu gönderilen misyonerlerin can güvenliğini çıkardığı fermanlarla teminat altına almıştır. Bu yüzden başlarına bir şey gelmesi durumunda cezasının ölüm olacağını da bildirmiştir. Onun için Hristiyan dinine yapılacak olan her türlü saldırı, gerçekleştirmeyi hedeflediği fetih yolunu aralayan gerekçelerdi. Sakson ayaklanmalarının en büyük ve kanlısı ise 778 yılı sonlarında başlayan Widukind komutasındaki isyan olmuştur.

WİDUKİND İSYANININ SONUÇLARI

Widukin İsyanı, yaklaşık olarak 779-780 yıllarında bastırılabilmiştir. Bu isyanın sonucu ise 782 yılında “Verden an der Aller” gününde, kaynakların aktardığı kadarıyla 4500 isyancının kellesinin alınmasıdır. Bu olaydan sonra Saksonların artık dayanacak gücü de akıtacak kanı da kalmamıştı. Nihayetinde 785 yılında Widuking artık barış anlaşmasına razı olmuştu.  Saksonlar sonuç olarak zorunlu göçe mecbur bırakıldı. Yerlerine ise frank kolonileri yerleştirildi.

Bundan sonra Saksonlar artık Frank yasasına tabii olacaklardı. Bu yasa “Lex Ripuaria”a dayanmakta olup aynı zamanda içinde Sakson halk hukukundan da izler taşıyan “Lex Saxonum” (802 yılında Sakson Yasası) idi. Bölgede Frank hâkimiyetinin ve Hristiyanlığın yayılması için birçok manastır ve piskoposluklar kuruldu. Kurulan bölgeler ise, Bremen, Münster, Paderborn, Verden ve Minden olarak bilinmektedir. Sonuç olarak Sakson kavmine töreleri ve özel hukuku bırakılmış olsa da, yönetimi Frank saray yargıçları ve rütbeli papazlara ait olmuştur. Kralın bu kanlı eylemini eleştirebilen tek kişinin ise Alcuin olduğu bilinmektedir.

Kaynaklar

İzzet Çıvgın, Orta Çağ Tarihi.

Pınar Ülgen, Ortaçağ Avrupa Tarihi

Jacques Le Goff, Ortaçağ Batı Uygarlığı, Çev. Hanife Güven.

Charles Seignobos, Avrupa Milletlerinin Mukayeseli Tarihi, Çev. Samih Tiryakioğlu.

Francesco Stella, “Yorklu Alcuinus ve Karolenj Rönesansı”, Ed. Umberto Eco, Ortaçağ; Barbarlar, Hristiyanlar, Müslümanlar, Çev. Leyla Tonguç Basmacı.

Diğer yazılarımızı okumak için Tıklayınız.