GEÇMİŞTEN BUGÜNE GÜNEŞ KORUYUCU KREMLER

Günümüzde cildimizi güneşin zararlı ışınlarından korumak için kullandığımız güneş kremi tarihin farklı zamanlarında farklı mucitler tarafından farklı formüllerle keşfedildi. Birçok mucit diğerinden haberi olmadan kendi ihtiyaçlarını karşılamak için güneş kremleri üretti.

GEÇMİŞTEN BUGÜNE GÜNEŞ KORUYUCU KREMLER

Milattan önce 3100 yılında Eski Mısırlılar, ciltlerini güneşten korumak için pirinç, yasemin ve acı bakla özlerini kullanmışlardır. 1801 yılında Johann Ritter Ultraviyole Işınlarını keşfetti ve güneş yanıklarının nasıl meydana geldiğinin anlaşılmasını mümkün kıldı.

Yirminci yüzyılın başlarında, o zamanki adıyla “güneşlenmek” tıbbi olarak söylenen bir etkinlikti. Hatta UV ışınları doktorlar tarafından tüberküloz ve raşitizm tedavisi olarak kullanıldı.

Güneş ışık, ısı ve morötesi (UV) ışınlar yayar. UVA, UVB ve UVC olmak üzere üç tür morötesi ışın var. UVA cilt hasarına neden olarak erken yaşlanmaya yol açabilir. UVB de güneş yanıklarına ve cilt kanserine neden olabilir. UVC ışınlar ise Dünya’ya ulaşmadan önce atmosferde neredeyse tamamen soğurulur. Güneş kremi UVA ve UVB ışınlara karşı koruma sağlayan kimyasal maddeler içerir. Bu maddeler Güneş’ten gelen zararlı ışınları soğurur.

Efsanevi moda tasarımcısı Coco Chanel, 1920’lerde Akdeniz gezisi sırasında bronzlaştığında, bronzlaşmış cilt güzellik, moda ve sağlıklı bir yaşam tarzı ile eşanlamlı hale geldi.

Yine de, Fransız Rivierası, ilk ticari güneş kreminin doğum yeri olacaktı.

Kozmetik devi L’Oréal’in kurucusu Eugene Schueller, açık tenli bir kimyagerdi ve denizciliğe meraklıydı. Sık görülen güneş yanığıyla mücadele etmek için kendine başarılı bir formül bulamayınca, L’Oréal laboratuvarlarının kimyagerlerini bu işle görevlendirdi.

Nisan 1935’te ona, aktif bileşen olarak benzil salisilat içeren, 1928’deki ilk kimyasal güneş kreminde kullanılan kimyasalın aynısı olan bir “güneş yağı” sundular. Kozmetik endüstrisinde parfümlerin bir bileşeni olarak yaygın olarak kullanılan benzil salisilat, cildin yanmasına neden olan radyasyon olan UVB ışığını emerek veya filtreleyerek çalışır.

İki ay sonra Schueller, ürünü “Ambre Solaire” adı altında Riviera’da piyasaya sürdü. İkonik kahverengi, girintili şişesi, tabaklanmış kadın bedenlerini gösteren posterlerle pazarlandı.

Ambre Solaire, bronz tenli bir vücudun sağlıklı olduğu yönündeki daha önceki tıp kavramlarına dayanan, ilham verici bir idealden yararlandı. Fransız Rivierası ve zengin plaj tatilleriyle olan ilişkileri ve (cinsiyete dayalı) modellerin kullanımı, ürünü lüks bir yaşam tarzının parçası olarak sundu.

Ambre Solaire, Piz Buin ve ABD Coppertone markası gibi bronzlaştırıcı yağlar, yanma olmadan bronzlaşmayı teşvik etmeyi amaçlıyordu.

1974’te Avusturyalı kimyager ve Piz Buin’in kurucusu Franz Greiter, zamanla cilde ulaşacak UVB ışığının oranını belirleyen bir formül olan “güneş koruma faktörü” veya SPF terimini tanıttı.

Örneğin, bir kişi 5 dakika güneşe maruz kaldıktan sonra güneş koruması olmadan yanacak olsaydı, SPF 10 aynı kişiyi aynı maruziyette 50 dakika boyunca korurdu.

SPF, güneş yanığından sorumlu olmasa da cilt kanserine de yol açan UVA ışınlarını hesaba katmaz. Geniş spektrumlu modern güneş kremleri hem UVA hem de UVB’ye karşı koruma içerir.

Güneş kremi ve güneş kremsiz güneşlenen insanın cildindeki değişim

1977’de suya dayanıklı güneş kremleri üretildi. Ancak bu ürünler 40 ila 80 dakika kadar etki gösteriyordu. Daha sonrasında güneş kreminin cilde tekrar sürülmesi gerekiyordu.

1980’lerde ise günümüzde de kullanılan, ilk UVA ve UVB güneş kremleri geliştirildi. Çinko ve titanyum içeren bu kremler öncekilere göre cildi koruma konusunda çok daha etkili oldu.

Günümüzde güneş kremlerinin yanı sıra losyon ve sprey şeklinde koruyucular da kullanılıyor. Doktorlar, güneş kremi kullanmanın yanı sıra öğle saatlerinde (özellikle saat 10.00 – 16.00 arasında) güneşten uzak durmanın Güneş’in zararlı etkilerine karşı korunmada etkili olduğunu söylüyor.

Diğer yazılarımızı okumak için tıklayınız.